سفال در دوران قبل از اسلام بخش دوم

 

تاریخچه سفالگری در ایران بخش اول

تاریخچه سفالگری در ایران بخش دوم

 

سفالسازی در دوره اشکانی

به طور کلی می توان گفت سفالگری در دوره اشکانیان و ساسانیان چندان موردتوجه قرار نگرفته است. نقوشی که بر روی ظروف با قطعات ساخته شده در این دوران مشاهده می شود، بیشتر محدود به خطوط مستقیم، منحنی، شکسته، زیگزاکی است، همچنین طرحهایی با استفاده از نقطه چین، دایره های کوچک یا گلبرگهایی است که دور یک محور قرار گرفته اند.

اشیاء سفالی این دوران فقط برای مصارف خانگی مردم عادی و ذخیره آذوقه بوده است و اشیاء تجملی و زیبا را فقط از فلزات گرانبها می ساختند.

 

 

در دوره اشکانی صنعت لعاب دهی پیشرفت قابل ملاحظه ای کرد و به خصوص استفاده از لعاب یکرنگ برای

پوشش جدار داخلی و خارجی ظروف سفالین معمول گردید.

سفالسازان در این دوره لعاب را نسبتا ضخیم می دادند و در نتیجه فقط ساده ترین نقوشی که بر روی اشیاء حک می شد، ممکن بود از زیر آن دیده شود.

 

صنعت لعاب سازی در زمان اشکانیان

صنعت لعاب سازی در زمان اشکانیان در نتیجه ارتباط تجاری و سیاسی بین ایران و خاور دور به چین راه یافت و سفالگران

چین از فنون لعاب دهی رایج در ایران برای پوشش ظروف سفالین خود استفاده می کردند.

اشیایی که از این دوران باقی مانده عبارتند از: خمره های بزرگ جهت انبار کردن آذوقه و گلدانهایی که اغلب دارای دسته بودند

و ظروف قمقمه ای شکل و پیه سوزهایی که ظروف کروی است که یک طرف آن لوله دارد.

خود ظرف جهت روغن و لوله برای قرار دادن فتیله می باشد. و نیز تابوتهایی است که بعضی از آنها دارای سرپوشهایی است

که اشکال انسانی بر روی آنها نقش گردیده.

در میان این اشیاء ظروفی است که دارای نقوش کنده و نقوش برجسته هستند، همچنین ظرفهای خانه بندی شده و آبخوریهایی

که با سر حیوانات تزیین شده این آبخوريها در اصطلاح باستان شناسان رتیون نامیده می شود.

لعاب داده شده بر روی این اشياء لعاب یکدست بوده و شامل رنگهای کرم مایل به زرد خاکستری روشن و به خصوص سبز و آبی می باشد.

سفال در دوره ساسانی

با اینکه در دوره ساسانی هنر، صنعت و معماری روبه كمال رفت، ولی سفال سازی پیشرفت زیادی ننمود.

گرچه ظروف سفالی باقیمانده از دوره ساسانی از بعضی جهات با سفال اشکانی متفاوت است و از بعضی جهات برتری دارد،

ولی روی هم رفته ظروف سفالین این زمان عبارت است از ظروفی بسیار ساده و با لعاب یکرنگ.

لعاب دادن ظروف که از دوران اشکانی شروع شد در عصر ساسانی ادامه داشت ولی رنگها همان است که در دوره اشکانی معمول بوده و از دو رنگ سبز و آبی تجاوز نمی کرد.